Αλλά πριν με παρερμηνεύσεις:
Δεν εννοώ να είσαι στην άλλη άκρη του γυμναστηρίου φωνάζοντας στον πελάτη σου ενώ ρουφάς το φρέντο σου.
Δεν εννοώ να απαντάς στη γκομενα/ο που μόλις σου έστειλε στο messenger ενώ προπονείς.
Δεν εννοώ να μην δίνεις κίνητρο και να μην εμψυχώνεις τον πελάτη σου.
Δεν εννοώ να μην εμπλέκεσαι στη διαδικασία της προπόνησης.
Ένας καλός «τεμπέλης» προπονητής:
Βάζει όλη του την ενέργεια στο να διαλέξει τη σωστή άσκηση για τον πελάτη του ώστε να μπορεί να προπονηθεί σε υψηλά επίπεδα.
Αν πρέπει συνέχεια να διορθώνεις και να δίνεις “cues” σε κάθε κίνηση που κάνει ο πελάτης σου, είσαι σίγουρος ότι είναι η σωστή άσκηση για αυτόν/η;
Πολλοί προπονητές πιστεύουν ότι να είναι «από πάνω» από τον αθλητή συνέχεια, δίνοντας ασταμάτητα οδηγίες, αγγίζοντας τον πελάτη για ασήμαντες διορθώσεις είναι ένδειξη ότι νοιάζονται. Ποσό μακριά είναι αυτό από την αλήθεια!
Το τέλειο παράδειγμα: Τι και αν νομίζεις ότι τα καθίσματα είναι η καλύτερη άσκηση στον πλανήτη; Αν χρειάζεται 30 συνεχείς επιδιορθώσεις για να τα καταφέρει σε ένα αποδεκτό επίπεδο, πιστεύεις ότι θα μπορέσει να προπονηθεί σε αυτή σε υψηλά επίπεδα;;
Αντ’ αυτού θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις ένα βαρύ goblet squat ή ένα double kettlebell front squat. Θα χρειαστείς μόνο 10% σε επιδιορθώσεις και επιπλέον θα έχεις ένα καλύτερο προπονητικό αποτέλεσμα.
Όσο λιγότερο χρειάζεται να βοηθήσεις, τόσο περισσότερο ο πελάτης σου θα «νοιώσει» την άσκηση και το σώμα του περισσότερο. Έτσι θα εκτελέσει την άσκηση μόνος του. Με το να υπέρ-προπονείς, κρατάς τον αθλητή σε εξάρτηση από εσένα και δεν τον αφήνεις να εμπιστευθεί το τι του «λέει» το ίδιο του το σώμα.
Γίνε τεμπέλης λοιπόν. Διάλεξε καλύτερες ασκήσεις, αφιέρωσε περισσότερη ώρα στη διάρθρωση του προγράμματος του πελάτη σου.
Έτσι θα ευχαριστηθεί ακόμα περισσότερο την προπόνηση, θα προσπαθήσει περισσότερο με περισσότερο φορτίο και θα έχει καλύτερα αποτελέσματα.